مر کلک ترا سخاوت ، ای خسرو از ازرقی هروی رباعی 17

1 ای رای تو با ضمیر گردون شد جفت پیدا بر تو هر چه فلک راست نهفت

2 مدح چو تویی چو من رهی داند گفت الماس خرد در سخن داند سفت

1 سوسن و سنبل نمود از زلف و عارض یار من سنبلی بس با بلا و سوسنی بس با فتن

2 سوسن از سیم پلید و سنبل از مشک سیاه در پلیدی صد ملاحت ، در سیاهی صدشکن

1 ای دست منت تو بمن بنده در دراز درگاه تو ز حادثه من بنده را جواز

2 درهای رنج بسته بمن بر سخای تو بر من در سرای تو بیگاه و گاه باز