مرا، گرچه ز غم جان می‌برآید از عراقی غزل 111

1 مرا، گرچه ز غم جان می‌برآید غم عشقت ز جانم خوشتر آید

2 درین تیمار گر یک دم غم تو نپرسد حال من، جانم برآید

3 مرا شادی گهی باشد درین غم که اندوه توام از در در آید

4 مرا یک ذره اندوه تو خوشتر که یک عالم پر از سیم و زر آید

5 اگرچه هر کسی از غم گریزد مرا چون جان ، غم تو درخور آید

6 مرا در سینه تاب انده تو بسی خوشتر ز آب کوثر آید

7 چو سر در پای اندوه تو افکند عراقی در دو عالم بر سر آید