مرا، کام دل، ازنگاهی برآید از آذر بیگدلی غزل 99

1 مرا، کام دل، ازنگاهی برآید که از کنج چشم سیاهی برآید

2 کند گر نه بانگ جرس رهنمایی چه از سعی کم کرده راهی برآید؟!

3 شب عید، چشمم ببامی است کز وی پی دیدن ماه، ماهی برآید

4 رخت ماه و بهتر ز ماهی که گاهی رود در پس ابر و گاهی برآید

5 بشاهان رسد ناز چون من گدایی که از خلوت چون تو شاهی برآید

6 مرا گر کشد، ور کند زنده شاید؛ کش این هر دو کار، از نگاهی برآید

7 نیارم ز کوی تو رفتی چو صیدی که نتواند از صید گاهی برآید

8 جفایش مباد از دل دردمندی شبی ناله یی، روزی آهی برآید

9 مکن رنجه، سرپنجه از بهر قتلم چه از کشتن بیگناهی برآید؟!

10 دعا سرکنم کز لبت کام آذر برآید الهی، الهی برآید