1 من و میل الف قامت آن حورسرشت بر سرم چون که قضا در ازل این حرف نوشت

2 چشم دارم که دهد پیر مغان از سر خم چو به رندان لحد زیر سرم باید خشت

3 مطلب نخل وفا از چه که دهقان قضا هرگز این تخم عجب در چمن دهر نکشت

4 منم امروز و می و مغبچه و دیر مغان شیخ و فردا طلب کوثر و رضوان بهشت

5 نتوان یافتن از غفلتش اندر مسجد در حضور طلبش هست چه مسجد چه کنشت

6 خوب و زشتی تو وابسته به رد است و قبول آن چو مخفی است چه دانی که که خوبست و که زشت؟

7 نیک و بد نیست چو در دست کسی باده بیار فانی ار زشت خصال آمد و گر خوب سرشت