1 من و از خون دل پیمانه‌ای چند تو و پیمانه با بیگانه‌ای چند

2 به پیشت درد دل می‌گویم افسوس که در گوشت بود افسانه‌ای چند

3 همان به کآشنا محروم ماند که محرم شد به او بیگانه‌ای چند

4 جمال شمع ناپیدا و هرسو از او آتش به جان پروانه‌ای چند

5 ندیدم جز غم از پیمان زاهد من و میخانه و پیمانه‌ای چند

6 ز غوغای خردمندان به تنگم دریغ از نالهٔ مستانه‌ای چند

7 ملول از صحبت فرزانگانم خوشا ویرانه و دیوانه‌ای چند

8 دل ما گر رود از دست غم نیست ز ملک شاه کم ویرانه‌ای چند

9 مباد آسیب شمع انجمن را چه باک ار جان دهد پروانه‌ای چند

10 نشاط آخر برون نِهْ گامی از خویش تو خود پابست این غمخانه‌ای چند