ماییم درین گنبد دیرینه از انوری ابیوردی رباعی 253

1 به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام

2 سر زلف تو گواه من است که من از بهر رخت زنده‌ام

1 دل از خوبان دیگر برگرفتم ز دل نو باز عشقی درگرفتم

2 ندانستم که اصل عاشقی چیست چو دانستم رهی دیگر گرفتم

1 دوستی یک دلم همی باید وگرم خون دل خورد شاید

2 خود نگه می‌کنم به مادر دهر تا به عمری از این یکی زاید