گر بر آرد عشقت از حکیم نزاری قهستانی غزل 366

1 گر بر آرد عشقت از جانم قیامت من نخواهم کرد بر عاشق ملامت

2 دیگران را جامه می سوزد مرا جان بر من مسکین چه می آید غرامت

3 در بلای عشق می خواهم همیشه من نمی خواهم در این طوفان سلامت

4 من ندانم در کدامین وجه باشم چون ز بالای جهت برخاست قامت

5 عالمی در علت رشک از من و تو بر قد و بالای ما بود این علامت

6 زلف آرامیده ی من چند شوری نیست در تشویش کس را استقامت

7 هر چه در هستی ما از خشک و تر بود رغم ما را بستند از ما تمامت

8 گر نخواهد کرد جان در کار عشقت سود کی دارد نزاری را ندامت