مه لاف حسن زد به نو زا رخ بر از کمال خجندی غزل 265

1 مه لاف حسن زد به نو زا رخ بر او گرفت خط جانب رخ نو گرفت و نکو گرفت

2 بوی تو چون شنیدن گل عندلیب مست چندان کشید ناله که آواز او گرفت

3 از بوس پایه سرو بهم پوست باز کرد در هر گه که پای بوس توأم آرزو گرفت

4 زاهد به صحبت نو پر رندان درد نوش آن روز بار یافت که بر سر سبو گرفت

5 شوق لبت به میکده اش برد موکشان پیری که از مرید همه ساله مو گرفت

6 گلگون سوار بر ره عشق نو خیل اشک در ریختند و روی زمین را فرو گرفت

7 ضایع مکن که حرف بود در بصر کمال چشم تو سرمه ای که از آن خاک گو گرفت