1 پسر گفتش دلم حیران بماندست که بی شه زادهٔ پریان بماندست

2 چو آن دختر محیّا و عزیزست بگو باری بمن تا آن چه چیزست

1 بر درد تو دل از آن نهادم کان درد برای جان نهادم

2 از مال جهانم نیم جان بود با درد تو در میان نهادم

1 پی آن گیر کاین ره پیش بردست که راه عشق پی بردن نه خردست

2 عدو جان خویش و خصم تن گشت در اول گام هرک این ره سپردست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند