مستان، شب غم رفت و سحرگاه از حزین لاهیجی غزل 279

1 مستان، شب غم رفت و سحرگاه فتوح است پیمانه بیارید که هنگام صبوح است

2 پیمانه مگو، چشمه ی جان پرور خضر است در بحر پُر آشوب جهان کشتی نوح است

3 ما مفتی عشقیم بکش باده، حلال است ما ناصح اوییم، اگر توبه نصوح است

4 افسرده دلان های، دماغی برسانید تا بلبله هم نغمه مرغان صبوح است

5 از کلک حزین زمزمه ی عشق بیاموز مطرب بزن این پرده که رامشگر روح است