مشنو، که مرا از درت، اندیشه از سلمان ساوجی غزل 67

1 در ازل، با تو مرا، شرط و قراری بودست با سر زلف تو نیزم، سرو کاری بودست

2 پیش از آن دم، که دمد، خط شب از عارض روی از سر زلف و رخت، لیل و نهاری بودست

1 چشم من گوش خیالت دارد، اما خواب نیست هست جان را، عزم پا بوست ولی، اسباب نیست

2 دیده را هر شب خیالت می‌شود مهمان، ولی دیده را اسباب مهمان در میان جز آب نیست

1 قبله ما نیست، جز محراب ابروی شما دولت ما نیست، الا در سر کوی شما

2 روز محشر، در جواب پرسش سودای کفر هیچ دست آویز ما را نیست، جز موی شما