1 ملکان را ز آسمان کبود چون تو هرگز کریم و راد نبود

2 هرگز از تو کسی بلا نکشید هرگز از تو کسی جفا نشنود

3 عید فرخنده باد بر تو ملک باد یزدان ز جان تو خشنود

4 تا ترا درد رنجه داشت همی روز مردم ز درد گشت کبود

5 ما همه بندگان چو شیفتگان دل غم آلود و دیده خون آلود

6 تا بدین مایه حال تو یزدان خلق را صنع خویشتن بنمود

7 بس نه بخشود بر تو باد یقین بر همه مردم جهان بخشود

8 دار و گیر جهانیان را چرخ ز تن و جان و دل ترا بزدود

9 تنت پالود کردگار ز درد زود گردی درست و خرم زود

10 گر جهان بر تو وقف کرد خدای نکند بر تو هیچ دشمن سود

11 باد چندان بقات در شاهی که بود نام بت پرست و جهود