1 ملاف عرفی از این ترهات و ژاژ مخای گرفتم آنکه کلام تو سلسبیلی کرد

2 ز شعر دم مزن آواز قدس را بشنو که شعر روی تو را در زمانه نیلی کرد

3 ز منجنیق ملامت در آتش افکندت مگو در آتش او گوهرم خلیلی کرد

4 صدای طعنه بلند است گوش هوش بدار که صوت مور در این مرحله صهیلی کرد

5 بدین مناز که طبع تو عز یکتایی بدست کرد که او این نکرد سیلی کرد

6 گرفتم آنکه رسد نازشت نه هر که بفضل یگانه شد ملکش سعی در ذلیلی کرد

7 اگر عدیل ترا داشت کینه کمتر داشت سپهر اینهمه با تو ز بی عدیلی کرد

8 بخیل طبعی دوران دوست دشمن بین که در عدیل چو تو ناکسی بخیلی کرد