ساخت گدای درگهت مرحمت از هلالی جغتایی غزل 290

1 ساخت گدای درگهت مرحمت الهیم بلکه گدایی تو شد موجب پادشاهیم

2 بنده غلام آن درم، وه! چه کنم؟ که میکند ترک سفید روی من ننگ ز رو سیاهیم

3 ساید اگر بفرق من گوشه نعل مرکبت راست بماه نو رسد رفعت کج کلاهیم

4 گر تو بجرم عاشقی قصد هلاک من کنی موجب صد گنه شود دعوی بی گناهیم

5 مستم و پیش محتسب دعوی زهد کرده ام قاضی شرع بیش ازین کی شنود گواهیم؟

6 فارغم از شه و سپه، لیک بکشور بتان هست سپاهییی که من کشته آن سپاهیم

7 چند هلالی از وفا آید و رانی از جفا؟ وه! چه کنم؟ که من ترا خواهم و تو نخواهیم