1 بردار ای صبا ز جمالش نقاب را گو بنگرید آن رخ چون آفتاب را

2 چون دیده تاب دیدن حسن رخش نداشت برروی خود فکند ازین رو نقاب را

1 گر وصال دوست میخواهی دلا از مقام کفر و ایمان برتر آ

2 تا تو بیگانه نخواهی شد ز خود با خدای خود نگردی آشنا

1 می نماید هر زمان حسن دگر دلدار ما تا نباشد جز طلبکاری بعالم کار ما

2 در حقیقت شد بهشت عاشقان دیدار دوست جز وصال و فرقت او نیست نور و نارما