ما را به عشق می کند ارشاد پیر از کمال خجندی غزل 47

1 ما را به عشق می کند ارشاد پیر ما داند که زاهدی نبود دلپذیر ما

2 دل جای مهر تست چه پنهان کنیم راز چون روشن است پیش تو ما فی الضمیر ما

3 جان میدهیم تحفه به باد و نمی برد خجلت برد مگر ز متاع حقیر ما

4 در حسن و حسن عهد نیابیم سالها هم ما نظیر آن به و هم او نظیر ما

5 گفتم فرست ناوکی از کیش خویش گفت نرسم که باز چشم بدوزی به تیر ما

6 تاراج عمر سهل بود گر کنی به وصل مسکین نوازی دل و جان اسیر ما

7 دست کمال گیر که بی تو ز پا فتاد کی رحمت نو در دو جهان دستگیر ما