مرا که چشم تو از ناوک از قاسم انوار دیوان اشعار 5

1 مرا که چشم تو از ناوک بلا بوزه غریب و خسته و مهجور بی‌خطا بوزه

2 شنیده‌ام که: دوا درد را کند چاره چه چاره، چون که من خسته را دوا بوزه؟

3 رقیب را چو سوال از وصال او کردم بلا بوزه، من دل‌خسته را بلا بوزه؟

4 مگر که چشم تو سودای کافری دارد که تُرک غمزه‌زن اولاد مصطفی بوزه

5 بگو که: بوز نما، تا به چند وعده دهی؟ امید نو زنم و نو وزین مرا بوزه

6 هزار جان به فدای تو قاسمی بر باد بداد و درد تو او را به صد جفا بوزه