1 ماهو آن سید ستوده خصال باشد آهسته طبع در همه حال

2 مایه دانش است پنداری هست مستی او چو هشیاری

3 ذات دانا و طبع برنا نیست مثل او هیچ تیز و دانا نیست

4 در همه کارها کند انجاح نبود مثل او به هزل و مزاح

5 شه چو از حال او خبر دارد هر زمانش عزیز تر دارد

6 بنهد بد سگال را گردن گر چه خو دارد او فرو خوردن

7 می کند نرم نرم کوشش خویش می کند آشکاره جوشش خویش

8 دلش ار گه گهی گران گردد در سر او همیشه آن گردد

9 که بود جاهش از دگر کس بیش داردش شه عزیز و خاصه خویش

10 برتر از دست خود نخواهد کس عیب او این توان نهادن و بس

11 از همه چیز جاه دارد دوست این ز اصل بزرگ و همت اوست