ماهم به هوای باغ جوزا برخاست از مجد همگر رباعی 86

1 نه چو رخت ماه سخنگو بود نه چو قدت سرو سمن بو بود

2 سرو بنا از بر چشمم مرو سرو همان به که بر جو بود

1 کجاست در همه ملک جهان سلیمانی که مهر دل نسپارد به دست شیطانی

2 به امر نافذ چون باد را دهد فرمان چرا نه دیو هوی راکند به زندانی

1 می فرستد هزار حمد و ثنا مختصر بی تکلف اطناب

2 طرفه کنکاجگیم روی نمود این زمان چون درآمدیم از خواب