مهی نشست خیال رخت به خانه از کمال خجندی غزل 802

1 مهی نشست خیال رخت به خانه چشم تو ماهی از تو ستانیمه ماهیانه چشم

2 چها فتاد شنیدی ز گریه چشم مرا در است این سخنان گوش کن فسانه چشم

3 گرت چو اشک نیفتد کنار عاشق خویش چو نور چشم فرود آی در میانه چشم

4 از دود دل چه غم ار تیره شد سراچه جان که روشن است از روی تو تا به خانه چشم

5 کسی به خاک چنان بی دریغ دانه نریخت که ما به کوی نو درهای دانه دانه چشم

6 شه بتانی و شاهان چنانکه گنج نهند کمال نهد خیال لبت لعله در خزانه چشم