1 ماه رخش چو بنمود، از طرف بام نیمی از شرم کاست، تا شد ماه تمام نیمی

2 گیرم رها کنندم، مشکل رسم بجایی زین بال کش قفس ریخت، نیمی و دام نیمی

3 از گرم خویی عشق، وز سرد مهری حسن؛ سوزان کباب دل ماند، نیمی و خام نیمی

4 دارم ز روی و مویت، رنجی و، تا نرنجی گویم بصبح نیمی، ناچار و، شام نیمی

5 زین نیم جان که دارم، چون نگذرم که یارم از لطف بگذراند بر لب زنام نیمی

6 چشم نگه ز هر یک نبود از آن دو چشمم بس زان دو یک نگاهم، از هر کدام نیمی

7 تا بیخبر نگویم حرفی ز مستی آذر ساقی دهد چو جامم، ریزد ز جام نیمی!