خوش آنکه شبی با تو سخن گویم از آذر بیگدلی غزل 139

1 خوش آنکه شبی با تو سخن گویم و گریم! تو بشنوی و خندی و من گویم و گریم!

2 گر در چمنم، سوی قفس بینم و نالم؛ ور در قفسم، حرف چمن گویم و گریم!

3 رضوان چو دهد نار جنان، سیب بهشتم؛ نستانم و پستان و زقن گویم و گریم!

4 گر روز و شبی، قامت و زلف تو نبینم؛ سرو چمن و مشک ختن گویم و گریم!

5 هر کس بغریبان، نظر مهر کند؛ من بیمهری یاران وطن گویم و گریم

6 بلبل دهن غنچه اگر بیند و نالد من خنده ی آن غنچه دهن گویم و گریم!