1 خوشست اکنون اگر جویی به آبسکون گذار اندر سوی مازندران تی و برگیری قرار اندر

2 گهی بر ساحل دریا بخوید و مرغزار اندر گهی بر طرف بابل رود با بوس و کنار اندر

3 گهی غلطیده درگردونه‌های برق‌سار اندر گهی بنشسته بر تازی کمیت راهوار اندر

4 خوشا مازندران ویژه پاییز و بهار اندر به خاصه طرف آبسکون بدان دریاکنار اندر

5 زمینش سال‌ و مه سبز و گل اندر وی به‌ بار اندر همیشه بلبلانش مست در لیل و نهار اندر

6 دمد انجیر بن‌ها بر چنار و بر منار اندر درختی بر درختی روید و آید به بار اندر

7 تذرو جفت گم کرده خروشان بر چنار اندر کشیده هر طرف گردن پی دیدار یار اندر

8 «‌هراز» بانگ زن پوید بدان خرم دیار اندر به کردار طراز سیم بر نیلی شعار اندر

9 خروشش گوش کر سازد به ‌بانگ رعد سار اندر بغلطاند تن پیل ژیان را بر گدار اندر