خوشا غمی که برویم ز روی او آید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 خوشا غمی که برویم ز روی او آید که هرچه آید از آن رو مرا نکو آید
2 به شوخی آمدن و ناشکستش دل را گرانترست ز سنگی که بر سبو آید
3 سوار اشک که راند به هر طرف گلگون چو خاک پای تو بیند روان فرو آید
4 صبا گرفته کمند بنفشه دستاویز که شب به حلقه آن زلف مشکبو آید
5 بدان خیال که بیند رخ نو گل در آب روانتر از دگران بر کنار جو آید
6 چه جای چشمه حیوان که جوی های بهشت اگر دهان نو بابة بجست و جو آید
7 کمال وصل میانت چگونه بنویسد که آن سخن بزبان قلم چو مو آید
دیدگاه‌ها **