خوش آن روزی که می در هر چمن از سلیم تهرانی غزل 786

1 خوش آن روزی که می در هر چمن بی‌باک می‌خوردم به دستم بود اگر جامی، به پای تاک می‌خوردم

2 ز ساقی، جام می نگرفتن زاهد هلاکم کرد به دست من اگر می داد، آن را پاک می‌خوردم!

3 محبت کرد از بس تلخ بر من زندگانی را اگر زهرم نمی‌داد آسمان، تریاک می‌خوردم!

4 پی روزی عجب گر ترک استغنا کنم اکنون که در ایام طفلی از قناعت خاک می‌خوردم

5 سلیم از بی‌شرابی مبتلای صد غم و دردم اگر می‌داشتم می، کی غم افلاک می‌خوردم؟