دوست آن دارد و آن است که جان می‌بخشد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 دوست آن دارد و آن است که جان می‌بخشد مهربانی به دل اهل دلان می‌بخشد
2 عقل و جان هر که کند پیشکش دلبر خویش گوهر و لعل به دریا و به کان می‌بخشد
3 صفت روی دلارام کنم کاو دارد آن ملاحت که حلاوت به زبان می‌بخشد
4 آتش عشق توام داد حیاتی به از آنک آب الوند به خاک همدان می‌بخشد
5 چشم و ابروی تو را گو که به نخجیر مرو صید خود روح بدان تیر و کمان می‌بخشد