عاشقان را در طریق عشق از اسیری لاهیجی غزل 140

1 عاشقان را در طریق عشق حالی دیگرست با غم معشوق هردم قبل و قالی دیگرست

2 کی بود جز شاهد و می رند را دیگر خیال زاهد ماخول هردم در خیالی دیگرست

3 در بیابان فراقش زاهدان سرگشته اند لیک عاشق هر زمانی در وصالی دیگرست

4 گرچه خورشید جمال مهوشان دارد زوال لیک رویش آفتابی بی زوالی دیگرست

5 مثل دارد هر چه میروید بگلزار جهان غیر سرو قامتش کو بی مثالی دیگرست

6 عشق او برجان و دل هر لحظه گردد تازه تر چون رخش راهر زمان حسن و جمالی دیگرست

7 ای اسیری تا تو هستی وصل او باشد محال جستن بوس و کنار او محالی دیگرست