1 عاشقان را عشق بس باشد کفیل حسبنا الله ربنا نعم الوکیل

2 سر بسر اندیشه ها مقهور اوست بر نتابد مور با نیروی پیل

3 رهبر فوج هوس شد خیل عشق جیش شه بگرفت اطراف سبیل

4 هر که آید گو درآ او در دل است خانه بی مهمان نمیخواهد خلیل

5 در مذاق زاهدان کفر است عشق قبطیان را خون نماید آب نیل

6 خویشتن بینی دلیل گمرهیست چشم بر مقصود نه یا بر دلیل

7 زشتخوییمان بر وی ما نگفت آن بهشتی رو، زهی خوی جمیل!

8 با لب جان بخش دوش از ما گذشت قال من قلنا جریح ام قتیل

9 خواجه تجدید اقامت میکند در صحاحش المناخ است الرحیل

10 حالتی باید مقالت تا بچند غم شود حاصل نشاط از قال و قیل