عشّاق بر آمدند از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 562

1 زلف تو کان همه سرها دارد گوییا هیچ سرما دارد

2 گرد روی تو چرا حلقه کند گر نه با ما سر سودا دارد؟

1 دلبرم سوی سفر خواهد شد کا رمن زیر و زبر خواهد شد

2 دل خون گشته ام اندر پی او از ره دیده بدر خواهد شد

1 نام تو بر زبان من باشد شکر اندر دهان من باشد

2 ای خوشا زندگی که من دارم اگر آن لعل جان من باشد