عاشق از جور بتان گرچه از آشفتهٔ شیرازی غزل 494

1 عاشق از جور بتان گرچه ملالی دارد گو جمیل است جفا زآنکه جمالی دارد

2 تو زخورشید مجاور بنمائی دو هلال آسمان گرچه بهر ماه هلالی دارد

3 دید بر ماه رخت دل خط و زو آه بگفت حیف کاین کوکب مسعود وبالی دارد

4 دل و جان هر دو بسودای دهان و کمرت هر کس از دوست هوائی و خیالی دارد

5 رند میخانه هم از باده شوقت مست است صوفی صومعه گر وجدی و حالی دارد

6 آفتاب رخ آن ماه بعقرب همه روز خانه خورشید بعقرب چو نشانی دارد

7 هست در چشمه خورشید تو را آب حیات خضر در ظلمت اگر آب زلالی دارد

8 خون منصور زند نقش انا الحق بزمین نیست آن عشق که از مرگ روانی دارد

9 جم عهد خود و کیخسرو زرین کله است هر که با دلبری آشفته وصالی دارد

10 ادب و حکمت و فضل و هنرت نیست کمال هر کرا حب علی هست کمالی دارد