عشق گفتی گنهست و گنهی از آشفتهٔ شیرازی غزل 514

1 عشق گفتی گنهست و گنهی باید کرد خضر جستیم و بظلمات رهی باید کرد

2 این عروسان مقنع همه رنگند و فریب روی بر درگه صاحب کلهی باید کرد

3 عشق پیکان قضاراست سپر قصه مخوان حذر از غمزه چشم سیهی باید کرد

4 این زر قلب که یکجو نخرد صیرفیش سکه ناچارش بر نام شهی باید کرد

5 مردم دیده کجا نقش جمال تو کجا لابد از پرده دل کار گهی باید کرد

6 شب تار است و وزان باد خلاف از چپ و راست شمع افسرده بهل فکر مهی باید کرد

7 ایکه روح از دم تو زنده بود در افلاک جانب خسته دلان هم نگهی باید کرد

8 کشتگان را به تو دعوی و توی داور شهر از کجا جز تو خیال گوهی باید کرد

9 هست وجه الله اعظم علی آشفته بجد شوق او دارم و فکر شبهی باید کرد

10 شبه او کیست بجز قائم بالحق امروز سر براهش پی گرد سپهی باید کرد

11 تا بجوئیم از آن مظهر واجب اثری رو بهر میکده و خانقهی باید کرد