1 تو را عشق اگر رهنمایی کند ز پیوند عقلت جدایی کند

2 همه استحالت صلاحی دهد همه استفادت خدایی کند

3 ز عقل درونت خلاصی دهد که او حکم های ریایی کند

4 بیاموزدت پس بیاندازدت فریبت دهد خودنمایی کند

5 وگر قول کردی و یابد قبول به تدبیر در سست رایی کند

6 وگر اندک اندک ز تو زلتی تولد کند حق ستایی کند

7 چو ره بازیابد به حل و به عقل جهانگیری و کدخدایی کند

8 چو درماند از جمله تدبیر و رای حریصت چو سگ بر گدایی کند

9 از او آشنایی چنان کن قیاس که بیگانه را آشنایی کند

10 اگر نه نزاری شوریده را چرا هر زمان پیشوایی کند