ای عشق، دگر روی از امیر شاهی سبزواری رباعی 17

1 بتان که شیوه جور و ستیز می‌جویند ز بهر کشتن ما تیغ تیز می‌جویند

2 دلی که می‌شود از درد عشق سرگردان در آن دو سلسله مشک‌بیز می‌جویند

1 باغ را باز مگر مژده گلریز آمد که نسیم سحر از طرف چمن تیز آمد

2 توتیا رنگ غباری ز رهش پیدا شد که صبا مشک فشان، غالیه آمیز آمد

1 ای در بهار حسن تو گل‌ها و لاله‌ها وی لاله را ز رشک تو پرخون پیاله‌ها

2 بی‌چاشنی درد تو هست آب زندگی زهری که دهر می‌دهدم در نواله‌ها