1 با من ای عشق اگر عهد کهن تازه کنی مصحف دل که زهم ریخته شیرازه کنی

2 حسن را بی مدد تو نبود جلوه به دل به یکی جذبه بهر هفت تواش غازه کنی

3 غیر می دفع خمارت نکند وقت صبوح تا بفردای قیامت که تو خمیازه کنی

4 پاره پوست که بر چوب ببندد مطرب به یکی نغمه تواش ساز خوش آوازه کنی

5 دو جهان بی تو بچشم است چو چشم سوزن چشم سوزن که بود با تو چو دروازه کنی

6 چار طبعی که همه مختلف آمد به مزاج به اشاره تو توانی به یک اندازه کنی

7 تو همان دست خداوندی معمار ازل طرح آشفته توانی که شها تازه کنی