عشق از نام و از نشان یکتاست از کمال خجندی غزل 196

1 عشق از نام و از نشان یکتاست بینشانی نشان مرد خداست

2 هر را از مقام بی رنگی رنگی ز رنگ او پیداست

3 خلعت عشق نیست لایق عقل کاین قبا بر قد دل آمد راست

4 دل چه و دین کدام و عقل کدام عشق را دل کجا و صبر کجاست

5 بی بصیر را چه بهره از خورشید در خور نور دیده بیناست

6 دل مرنجان ز هیچ رنج کمال خامه رنجی که راحتش ز دواست

7 گر زدی جز به باد او نفسی آن نفس نیست بلکه باد هواست

8 هر که در زیر پای مردان رفت از همه دست دست او بالاست