عشق را در قید دارد پیکر رنجور از سلیم تهرانی غزل 34

1 عشق را در قید دارد پیکر رنجور ما گشت زنجیر سلیمان، نقش پای مور ما

2 پوست تخت فقر ما را مسند آزادگی ست پادشاه وقت خویشیم و جنون دستور ما

3 بر سر خوان محبت هر چه خواهی حاضر است نغمه سیر آهنگ شد از کاسه ی طنبور ما

4 خاطر از آسایش عالم مکن خرم که نیست سودی از نزدیکی منزل به راه دور ما

5 بس که در تعمیر ما دارد تغافل روزگار خشت، ترسم خاک گردد بر سر مزدور ما

6 آب می گفت آتش و می مرد از لب تشنگی در مزاجش کار کرد از بس کباب شور ما

7 معبد عاشق شهادتگاه خود باشد سلیم دار را محراب طاعت می‌کند منصور ما