عشق از صورت او آینه جان بنمود از همام تبریزی غزل 89

1 عشق از صورت او آینه جان بنمود تا در آن آینه عکس رخ جانان بنمود

2 حسن او عکس جمالی‌ست که بیش از نظر است عجب است این که در آیینه امکان بنمود

3 آب حیوان که میان ظلمات است نهان دوست در چشمهٔ خورشید درفشان بنمود

4 آن صفت‌ها که رسیده است به گوشم ز بهشت روی او چشم مرا روشن و آسان بنمود

5 زلف بر عارض او چون رقم کفر کشید باد برداشت سر زلفش و ایمان بنمود

6 گفتمش جز دل من هست تو را زندانی؟ در شکن‌های سر زلف هزاران بنمود

7 بر زبانم سخن نظم ثریا می‌رفت خنده زد بر سخنم رسته دندان بنمود

8 آن که بخشید حلاوت به لب شیرینش در حدیثم اثری زان شکرستان بنمود

9 می‌نماید به عنایت ز سخن‌های همام آن لطافت که ز شاخ گل خندان بنمود