عشق ورزیدن به جان نازنینان از کمال خجندی غزل 201

1 عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است خامه این بیچاره را خود که جانان نازک است

2 ناز کیها مینماید آن میان یعنی به من زندگانی خواهی ار کردن بدین سان نازک است

3 یکدم بگذر ز عین مردمی بر چشم من زانکه بر آب روان سرو خرامان نازک است

4 گل ندارد پیش سرو سیم برهم نازکی گر چه می گویند گل را کز گیاهان نازک است

5 رسم خوبان جهان عاشق کشی باشد کمال کارهر مسکین که عاشق شد بر ایشان نازک است