عشق از سرم چو شور ز میخانه از سلیم تهرانی غزل 570

1 عشق از سرم چو شور ز میخانه کم نشد آه از دلم چو گرد ز ویرانه کم نشد

2 مجلس تمام گشت و برای گل چراغ دعوی میان بلبل و پروانه کم نشد

3 یک چوب گل به باغ برای دوا نماند شور جنون بلبل دیوانه کم نشد

4 در آستان قیصر و خاقان کسی نماند غوغای خلق از در میخانه کم نشد

5 شکر خدا که تفرقه ما را به هم نزد بر باد رفت خرمن و یک دانه کم نشد

6 ماتمسرا سلیم، دل خسته ی من است هرگز نوای نوحه ازین خانه کم نشد