کو عشق که در غمزدگی نام از عرفی شیرازی مثنوی 102

1 کو عشق که در غمزدگی نام بر آرم نامی بمراد دل ناکام برآرم

2 بدخوی شوم روزی و این جان غم اندیش از غمکده سینه بدنام برآرم

3 سر رشته زنار جهانی بکف آید یک رشته گر از پرده اسلام برآرم

4 گر روشنی را ز برون افکنم از دل خورشید فلک را بسر بام برآرم

5 معشوق وقا دشمن و عیبست که در عشق نا باخته هستی بوفا نام برآرم

6 از دام غم آزاد مشو کین دل عرفی آهوی حرم نیست که از دام بر آرم