عشق آمد و صد گونه از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد
1 عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد در چهرهٔ دل هزار ویرانی کرد
2 ای دل چو رسید غم کجا دانی شد وی جان چو ضرورت است چه توانی کرد
1 عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد در چهرهٔ دل هزار ویرانی کرد
2 ای دل چو رسید غم کجا دانی شد وی جان چو ضرورت است چه توانی کرد