پیوسته عشق درصدد خودنمایی از جویای تبریزی غزل 389

1 پیوسته عشق درصدد خودنمایی است این سرو و قمری و گل و بلبل بهانه ای است

2 شبهای وصل هر مژه برهم زدن مرا بسیار دردناک تر از تازیانه ای است

3 ما بیدلان غریب دیار چمن نه ایم هر گل برای بلبل ما آشیانه ای است

4 در گرد سرمه حلقهٔ چشمش ز مردمک از بهر صید طایر دل دام و دانه ای است

5 جویا ز خویشتن به طلب نقد مدعا کاین پیکر ضعیف طلسم خزانه ای است