بنگر آن لب‌های میگون وز خمار ما مپرس
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 بنگر آن لب‌های میگون وز خمار ما مپرس وآن گل رو را ببین وز خارخار ما مپرس
2 ناله ما بشنو از حال فکار ما مپرس زاری ما را به‌بین از حال زار ما مپرس
3 گر گلی سرزد ز ما چون خاربن زآن آتشست کاسمان در ما زد آخر از بهار ما مپرس
4 دنیی و عقبی دو شهر از کشور ما بیش نیست زاده اقلیم عشقیم از دیار ما مپرس
5 زآتش غم شمع‌سان ناخفته یکشب روز کن یا زحال دیده شب زنده‌دار ما مپرس
6 نقش ما بی‌نقشیست و بردن ما باختن پاک باز نرد عشقیم از قمار ما مپرس
7 ز اول عشقست روشن آخر کارش به بین صبح ما را تیره و از شام تار ما مرس
8 کشتی گردون هم از ما تا ابد سرگشته است بحر بی‌پایان عشقیم از کنار ما مپرس
9 خارتر در بزم او ما و تو مشتاق از همیم عزت خود را ببین از اعتبار ما مپرس