1 ببین که هست لبم، بلبل بهار خطی کشیده دیدهٔ من، سرمه از غبار خطی
2 ز جام لاله و گل، بادهٔ نشاط مجو دماغ تر نکند، جز بنفشه زار خطی
3 سیاه مستی کلکم بود ز جام لبی سیاه روزی من، گردهٔ غبار خطی
1 در زیر لب آوازه شکستیم فغان را گوشی بنما تا بگشاییم زبان را
2 شد سامعه ها چشمهٔ سیماب، گشاید دیگر صدف ما به چه امّید دهان را؟
1 شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را که از داغ عزیزان نعل بر آتش بود ما را
2 گریبان را به دست عقل دادن نیست دانایی درین وادی جنونی تا گریبانکش بود ما را
1 لازم بود مکان طربناک، شیشه را کردم نهفته، در بغل تاک، شیشه را
2 حکم خرد به میکده جاری نمی شود اینجا ز محتسب نبود باک، شیشه را