بنگر بدان درخش که از ملک‌الشعرا بهار قطعه 456

1 شب چو دیوان به حصار فلکی راه زدند اختران میخ بر این برشده درگاه زدند

2 راهداران فلک بر گذر راهزنان به فراخای جهان ژرف یکی چاه زدند

1 بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقاب‌ها آشفته شد به دیدهٔ عشاق خواب‌ها

2 استارگان تافته بر چرخ لاجورد چونان که اندر آب ز باران حباب‌ها

1 به هوس بردم سی روز مه روزه بسر که ‌یکی بوسه زنم بر لب ‌آن‌ ترک‌ پسر

2 خواهم اول ز دو نوشین لب او بوسهٔ عید زان سپس خواهم ازو بوسهٔ سی روزدگر