بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم از ملک خاتون رباعی 232

1 آمد نسیم و بوی تو آورد سوی من بادا فدای جان نسیم تو جان و تن

2 وه وه چه گویمت که چه خندان و شاد داشت ما را نسیم وصل اویس از سوی قرن

1 ای باد صبحدم چه خبر از نگار ما چونست حال آن صنم گلعذار ما

2 باشد عنایتش به سوی خستگان هجر یا دارد او فراغتی از روزگار ما

1 بر مثال نامه بر خود چند پیچانی مرا چون قلم تا کی به فرق سر بگردانی مرا

2 چند بفریبی به تقریر و به تحریرم دگر این چنین نادان نیم آخر تو می دانی مرا