بنگر برنج را که به از ملک‌الشعرا بهار قطعه 431

1 گویند سیم و زر به گدایان خدا نداد جان پدر بگوی بدانم چرا نداد؟‌!

2 از پیش ما گذشت خدا و نداد چیز دیشب‌، که نان نسیه به ما نانوا نداد

1 داده‌ام دل تا مرا یک بوسه آن دلبر دهد ور دل دیگر دهم او بوسهٔ دیگر دهد

2 چون مرا نبود دلی دیگر، دهم جان تا مگر بوسهٔ دیگر مرا زان لعل جان‌پرور دهد

1 عاقل آن نیست که فضلی وکمالی دارد عاقل واقعی آنست که مالی دارد

2 ای‌پسر فضل وادب این‌همه تحصیل‌مکن فضل اندازه و تحصیل روالی دارد