ای قامت بلند تو عمر از ابن حسام خوسفی غزل 146

1 ای قامت بلند تو عمر دراز من محراب ابروی تو محل نماز من

2 هستم چو شمع شب همه شب در گداز و سوز و آگه نیی ز گریه و سوز و گداز من

3 رازم به زیر پرده ز مردم نهفته بود بر رو فکند اشک من از پرده راز من

4 گر قسمتم به کوی خرابات کرده اند با قسمت ازل چه کند احتراز من

5 من کار خود چنان که بباید نساختم باید که لطف دوست شود کارساز من

6 ای سرو خوش خرام بنه سرکشی ز سر در ناز خود مبین و ببین در نیاز من

7 یا در کشم به دامن همت که عاقبت سر بر کشد ز جیب حقیقت مجاز من

8 ابن حسام را چو محل پیش بار نیست خیز ای نسیم و عرضه کن از من نیاز من

9 باشد به نیم جرعه کند کار من تمام ساقی میر مجلس مسکین نواز من