تن بجان زنده و جان زنده از نشاط اصفهانی غزل 106

1 تن بجان زنده و جان زنده بجانان باشد جان که جانانش نباشد تن بیجان باشد

2 آنکه در صورتی اینسان که منم حیران نیست حیوانیست که در صورت انسان باشد

3 در دم از کیست مپرسید بپرسید که کیست آنکه بر گریه ی من بیند و خندان باشد

4 دل مجموع درین جمع نبینم بکسی مگر آن کس که زیاد تو پریشان باشد

5 هوشمندان به سد اندیشه زهم نگشایند مشکلی را که بیک جرعه می آسان باشد

6 گنج و رنج و غم و شادی جهان در گذرند عاقل آن به که در اندیشه ی پایان باشد

7 یا رب این شاه کرم پرور درویش نواز تا جهان است جهاندار و جهانبان باشد