سی و دو خط رخت گنج ترا از عمادالدین نسیمی غزل 69

1 سی و دو خط رخت گنج ترا افتتاح ظلمت زلف تو شب، نور جمالت صباح

2 جان و جهان می دهم وصل ترا می خرم بین که چه بیع و شری دید ضمیرم صلاح

3 راحت روحانیان از دم روح تو شد یافت بقا آنکه یافت از در وصلت رواح

4 راح و رحیق غمت کرد جهان را غریق بی خبران را نصیب نیست ازین روح و راح

5 باده باقی به ما، ساقی از آن خم بده کز نم هر قطره اش پرشده جمله قداح

6 غازی میدان عشق پردل و یکدل بود کز دل و جان بر میان بسته به مردی سلاح

7 پردلی و یکدلی در ره عشق آورد زانکه نیابد وصال از سر لعب و مزاح

8 طالب حق کی شدی واصل ذات قدیم گر نبدی در جهان حسن و جمالت ملاح

9 چونکه نسیمی رهید از سر پندار خویش گشت بری، لاجرم، شد ز فنا استراح